De huidige materialistische wetenschap distantieert zich nog steeds van alles wat onder de noemer paranormaal valt. En wat de menselijke geest betreft domineert de zienswijze dat het bewustzijn wordt voortgebracht door het brein, dat op een mechanistische manier alle lichamelijke en psychische processen reguleert en bestuurt. Deze moderne wetenschap, die ervan uitgaat dat er uitsluitend een stoffelijke realiteit bestaat, heeft met name op technologisch gebied spectaculaire resultaten geboekt en daardoor veel respect verworven, zowel in de eigen gelederen als bij het grote publiek. Echter ook voor de neurowetenschap blijft het bewustzijn zelf -de essentie en oorsprong ervan- nog steeds een groot mysterie.

Maar sommige wetenschappers durven de dogmatiek van de gevestigde wetenschap te doorbreken, daarmee hun wetenschappelijke geloofwaardigheid op het spel zettend.
Eén van die baanbrekers is celbioloog en voormalig Cambridge professor Rupert Sheldrake.
Met zijn revolutionaire ‘morphic field’ (morphisch veld) theorie wil Sheldrake wetenschappelijk onderbouwd aantonen dat het bewustzijn, waaronder het geheugen, geen bijproduct is van de hersenen of daarmee onlosmakelijk verbonden zou zijn.
Wat Sheldrake precies bedoelt met morphische velden laat zich hier niet in enkele woorden weergeven. Kort geïnterpreteerd, wijst hij op het bestaan van krachtvelden – te zien als vormvelden – met energetische eigenschappen die onze stoffelijke dimensie doordringen en bepalen. Deze velden liggen ten grondslag aan de organisatie van proteïnen, kristallen, planten, dieren, hersenen en het verstand. Zij verklaren gewoontes, geheugens, instincten, telepathie en richtingsgevoel. Natuurwetten lijken hierdoor vooral op evoluerende gewoontepatronen.
Een ander verschijnsel waarop Sheldrake in relatie tot de morphische velden de aandacht op vestigt, is die van morphische resonantie. Dit is een proces waarbij zelforganiserende systemen het geheugen erven van vorige soortgelijke systemen. Dit geeft dus een totaal andere kijk op een opslag van geheugen als fysieke hersenfunctie. Geheugen hoeft niet stoffelijke te worden opgeslagen in het brein, dat meer als een TV ontvanger werkt dan als een video recorder. Volgens hetzelfde principe wordt erfelijkheid niet stoffelijk ingebed in de genen maar wordt ze bepaald door een morphisch resoneren op vorige leden van de soort waartoe men behoort. Dus elke individuele entiteit erft de opgeslagen informatie uit het collectieve geheugen van de vorige leden van de soort en oefent op haar beurt weer invloed uit op het collectieve geheugen van de toekomstige soort.
Belangrijkste conclusies: Het bewustzijn bevindt zich niet ‘in’ de hersenen en is daarmee non-lokaal. Door het morphische resonantie principe kunnen wij in verbinding treden met andere bewustzijns- en/of geheugenvelden. Hierin wordt de verklaring gevonden voor onder meer telepathie -een werking van het bewustzijn dat veel door Sheldrake wordt besproken en waarvoor hij ook online experimenten heeft ontworpen.

Na zijn loopbaan als bioloog aan de universiteit van Cambridge vaarwel te hebben gezegd, is Rupert Sheldrake zich uitsluitend gaan bezighouden met parapsychologische verschijnselen zoals telepathie en precognitie (voorkennis).
Hij heeft een dertigtal boeken gepubliceerd en tachtig verhandelingen geschreven die in gereputeerde wetenschappelijke tijdschriften werden gepubliceerd.
Ook als internationaal gerenommeerd auteur en spreker zet Rupert Sheldrake zijn werk nog steeds verder.